Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Duo Reges: constructio interrete. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Quippe: habes enim a rhetoribus; Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.

Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Bork

Tuum credibile? Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus?

Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.

Est, ut dicis, inquit; Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Praeclare hoc quidem. Quod equidem non reprehendo; Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis?

Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.

Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Moriatur, inquit. Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.

Quonam modo? Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Non est igitur summum malum dolor. Suo genere perveniant ad extremum;

Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Bonum incolumis acies: misera caecitas.