Hoc tu nunc in illo probas.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?

Quid est igitur, inquit, quod requiras?

Summus dolor plures dies manere non potest? Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Easdemne res? Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.

Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.

Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. An tu me de L. Deprehensus omnem poenam contemnet. Velut ego nunc moveor. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus;

Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Equidem e Cn. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Sed fac ista esse non inportuna; Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Quo modo? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.

Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.

Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Quis est autem dignus nomine hominis, qui unum diem totum velit esse in genere isto voluptatis? Videsne quam sit magna dissensio? Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Tum mihi Piso: Quid ergo? Si quae forte-possumus. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare?

Mihi enim satis est, ipsis non satis.

Quid est igitur, inquit, quod requiras? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Ut id aliis narrare gestiant? Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Restinguet citius, si ardentem acceperit. An hoc usque quaque, aliter in vita? Nam quid possumus facere melius? Scrupulum, inquam, abeunti; Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.

Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.

Quorum sine causa fieri nihil putandum est.

Qualem igitur hominem natura inchoavit? Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Eadem fortitudinis ratio reperietur.

Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?

Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?