Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Iam contemni non poteris. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Duo Reges: constructio interrete. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat.
Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Videsne quam sit magna dissensio? Duo enim genera quae erant, fecit tria. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. De illis, cum volemus. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae. Aliter autem vobis placet. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est?
Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?
Bork Et nemo nimium beatus est; Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare.
Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Si id dicis, vicimus. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.
Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. In eo autem voluptas omnium Latine loquentium more ponitur, cum percipitur ea, quae sensum aliquem moveat, iucunditas. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Res enim concurrent contrariae.
Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Quonam, inquit, modo? Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Idne consensisse de Calatino plurimas gentis arbitramur, primarium populi fuisse, quod praestantissimus fuisset in conficiendis voluptatibus? Proclivi currit oratio. Non potes, nisi retexueris illa. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.
