Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Duo Reges: constructio interrete. Quis est tam dissimile homini. Bork Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Tum mihi Piso: Quid ergo? Bork Bonum liberi: misera orbitas.

An eiusdem modi? Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Ratio quidem vestra sic cogit. Quid paulo ante, inquit, dixerim nonne meministi, cum omnis dolor detractus esset, variari, non augeri voluptatem?

Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.

Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Sed fortuna fortis;

Quod cum dixissent, ille contra.

In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse.

Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Equidem e Cn. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? At eum nihili facit;

An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?

Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Et si in ipsa gubernatione neglegentia est navis eversa, maius est peccatum in auro quam in palea. De vacuitate doloris eadem sententia erit. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? An nisi populari fama?

Sed ego in hoc resisto; Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quid adiuvas? Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Antiquorum autem sententiam Antiochus noster mihi videtur persequi diligentissime, quam eandem Aristoteli fuisse et Polemonis docet.

Eaedem res maneant alio modo. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;

Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Sin aliud quid voles, postea. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Et nemo nimium beatus est;