Quae cum dixisset, finem ille.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate.

Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Quae adhuc, Cato, a te dicta sunt, eadem, inquam, dicere posses, si sequerere Pyrrhonem aut Aristonem. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Tubulo putas dicere? Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.

Duo Reges: constructio interrete. Erit enim mecum, si tecum erit.

In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Facillimum id quidem est, inquam. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.

Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Suo enim quisque studio maxime ducitur.

Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Sed ille, ut dixi, vitiose. Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Atque etiam valítudinem, vires, vacuitatem doloris non propter utilitatem solum, sed etiam ipsas propter se expetemus. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.

Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Disserendi artem nullam habuit. Disserendi artem nullam habuit.

Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Et quidem, inquit, vehementer errat; Maximus dolor, inquit, brevis est. Omnis enim est natura diligens sui. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.

Age sane, inquam. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.