Sed plane dicit quod intellegit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Sed tamen intellego quid velit. A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Duo Reges: constructio interrete. Et quidem, inquit, vehementer errat; Bork Qualem igitur hominem natura inchoavit? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;

Quaerimus enim finem bonorum.

Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Verum audiamus. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Bork Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.

Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Bork Si longus, levis. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Sed residamus, inquit, si placet. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum.

Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Quid nunc honeste dicit? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Dici enim nihil potest verius. Eaedem res maneant alio modo. Verum hoc idem saepe faciamus.

Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. A mene tu? Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Hoc non est positum in nostra actione. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.

Numquam facies. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.

Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest.

Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Ratio quidem vestra sic cogit. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Tu quidem reddes; Laboro autem non sine causa; Sed nunc, quod agimus;

Istic sum, inquit.

Sed residamus, inquit, si placet. Immo videri fortasse. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Quae cum dixisset, finem ille. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;