Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dat enim intervalla et relaxat. Tuum credibile? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Ubi ut eam caperet aut quando? Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Duo Reges: constructio interrete. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Esse enim, nisi eris, non potes.
Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt.
Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat;
Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate.
Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Quo modo autem philosophus loquitur? Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.
Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.
Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? At iam decimum annum in spelunca iacet. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. At multis se probavit. Respondeat totidem verbis. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.
Quod iam a me expectare noli. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest.
Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.
Quid nunc honeste dicit? Hoc non est positum in nostra actione. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Sedulo, inquam, faciam.
