Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Duo Reges: constructio interrete. Non potes, nisi retexueris illa. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Ille incendat?
Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum?
Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?
Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Idne consensisse de Calatino plurimas gentis arbitramur, primarium populi fuisse, quod praestantissimus fuisset in conficiendis voluptatibus? Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Bork Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit?
Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Cur, nisi quod turpis oratio est? Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.
Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?
Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;
Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Hoc non est positum in nostra actione. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri.
